Dyskalkulia - zaburzenie zdolności matematycznych, mające swoje źródło w genetycznych nieprawidłowościach tych części mózgu, które są bezpośrednim podłożem dojrzewania zdolności matematycznych zgodnie z wiekiem. Szacuje się, że dyskalkulicy stanowią 4-6% społeczeństwa. W klasyfikacji chorób i zaburzeń, dzieci przejawiające trudności w uczeniu się matematyki są umieszczone w kategorii trudności w uczeniu się i określone jako osoby, które nie mogą osiągnąć adekwatnego do wieku poziomu biegłości w procesach matematycznych pomimo inteligencji w normie, sprzyjających warunków edukacyjnych, braku zaburzeń emocjonalnych i odpowiedniego poziomu motywacji do nauki. Osoby z dyskalkulią mogą mieć trudności z: rozróżnianiem reprezentacji danego symbolu w postaci cyfry ( dziecko pisze np. cyfrę 7 nie zdając sobie sprawy, że jest to cyfra, która występuje przed cyfrą 8; układaniem cyfr w odpowiednim porządku; nauką tabliczki mnożenia; rozróżnianiem lub grupowaniem pewnych liczb czy przedmiotów (dzieci te muszą liczyć przedmioty pojedynczo); rozumieniem symboli graficznych, które reprezentują cyfry (dzieci mają wyraźne trudności z oderwaniem się od konkretów i posługiwaniem się reprezentantami symbolicznymi w zakresie pojęć liczbowych, działań matematycznych oraz schematów graficznych); doborem odpowiedniej operacji matematycznej w celu rozwiązania zadania; zapamiętaniem kolejności operacji potrzebnych do wykonania zadania; posługiwaniem się pojęciami matematycznymi; identyfikowaniem liczb z pisemnymi symbolami (dzieci mogą dobrze liczyć, ale nie potrafią odczytać liczb; zapamiętaniem i zapisywaniem cyfr; odczytaniem i zrozumieniem takich symboli arytmetycznych jak „plus”, „minus”; wyobrażeniem sobie treści zadań. Symptomy specyficznych trudności w uczeniu się matematyki powinny być już zauważone w okresie przedszkolnym. Są to głównie objawy dysharmonii rozwoju psychoruchowego, a więc opóźnienia rozwoju niektórych funkcji poznawczych i ruchowych. Znajomość objawów zapowiadających wystąpienie specyficznych trudności w uczeniu się matematyki jest ważna, ponieważ skłania do bacznego obserwowania dziecka i wspierania jego rozwoju. Objawy tych trudności są następujące: słaba koordynacja wzrokowo-ruchowa u dzieci w wieku 3-5 lat, trudności w budowaniu z klocków, w rysowaniu, dzieci rysują niechętnie i prymitywnie, nie umieją narysować koła (3-latki), kwadratu (4-latki), trójkąta (5latki). W klasie zerowej występują opóźnienia orientacji w schemacie całego ciała i przestrzeni; dziecko ma trudności ze wskazywaniem na sobie części ciała, przy określaniu ich terminami: prawe – lewe (np. prawa i lewa noga, ręka); nie umie narysować rombu, odtworzyć złożonej figury geometrycznej.  W wieku szkolnym u dzieci z dyskalkulią nadal utrzymuje się opóźnienie rozwojowe orientacji w schemacie ciała i przestrzeni: trudności w odróżnieniu prawej i lewej ręki, strony, z określeniem położenia przedmiotu względem siebie; trudności z zapamiętywaniem tabliczki mnożenia, nazw miesięcy, danych, liczb wielocyfrowych. Dyskalkulia w czystej postaci występuje rzadko zazwyczaj wiąże się ona z dysleksją rozwojową.